Szumiące dni.

   

   Bezustannie patrzę na zegarek ale nie po to, aby liczyć uciekające sekundy, patrzyć jak piach z delikatnym szelestem sypie się w nicość. Patrzę na uciekające minuty i myślę sobie, co mógłbym teraz robić nad morzem. Ranna zorza rozwiała się w niebyt, a szum fal nieustannie wzywa. Posłuszny nakazowi chwili idę przez piaszczystą plażę szukając miejsca dla siebie. Stronię od ludzi, od rozwrzeszczanej tłuszczy odgradzającej się od świata parawanami za trzydzieści złotych. O tej porze plaża jest jeszcze pusta, ale ja wiem, że im dalej pójdę, tym mniej ludzi będzie potem. Mniej parawanów, mniej rozwrzeszczanych dzieci z tolerancyjnymi mamusiami i tatusiami pijącymi piwo. Cała ta tłuszcza zwykła przychodzić w okolicach godziny dwunastej, więc mam czas dla siebie. Mam czas żeby pogapić się w niebo, obserwować niespokojne fale, mewy krążące uparcie nad nieokreślonym punktem w morzu, wiatr gnający obłoki, błękit zlewający się z morzem na horyzoncie.

   Od strony wydm czasem przyleci zabłąkany motyl, albo ważka zapuści się głębiej w stronę wody. Leżę więc na kocu i gapię się w dal i mijają minuty. Nie muszę mówić, nie muszę myśleć, a przez głowę przebiegają mi tylko strzępki obrazów, jak w zepsutym kinematografie. I tak jest dobrze, zupełnie dobrze.

   Po dwunastej robi się tłoczno, widzę w oddali wielobarwny tłum, krzyki dzieci przebijają się przez szum fal, jeszcze godzina, dwie i wracam. I znów brnę przez piaszczysty brzeg morza pełny rozedrganego tłumu, pełnego mężczyzn spacerujących z butelką w dłoni, upartych mamuś, które krzyczą ile sił w płucach na dzieci, które piszczą i kopią dziury w piasku. Na zachód słońca przyjdę w nadziei, że nie wpadnę w żadną z nich i spokojnie będę szedł po piasku obserwując kołujące mewy. 

   Patrzę na zegarek i wiem, co robiłbym teraz nad morzem. Patrzę na uciekające minuty, godziny i brakuje mi szumu morza i błękitu nieba. Ale trzeba przywyknąć. Zmierzyć się z nadchodzącym i czekać na chwile, kiedy będzie można zamknąć oczy i wyobrazić sobie znów tę piaszczystą przestrzeń z nieokreślonym horyzontem.