Kamień rozstajny

*                *               *

Myślę czasami, że nie trzeba

mi więcej niż przestrzeń

wieża lub dach

gdzie mógłbym siedzieć szepcząc,

a gruby księżyc wpadałby

srebrem, by napełnić oczy po zmierzchu

albo słuchać wiatru, który mierzwi włosy znajomo…

Ale ciało mnie zdradza

chcąc pachnącego dymem mięsa

i faktury warzyw, którą można rozpoznać językiem

albo słodkie owoce wielbić i z pestek

układać kościane piramidy.

I myślę czasem, że niebo boli raną otwartą

patrząc na gwiazdy albo zachód słońca

albo rozprysk kropel na wodzie

albo też w sen miękki nad ranem 

zanurzyć głowę w nieprześnieniu Twoim...

Ale też czuły dotyk mnie wabi

jak ciasto z wanilią

i rodzynkiem grzechu w ustach

i zapach skóry i potu na przecięciu wieczoru

i nieoczekiwanego spotkania…

Myślę czasami, że nic nie rozumiem

ale i bezsens wielbię każdym porem skóry

w milczeniu wieczornym

w drodze niewypowiedzianej

na wiecznych rozstajach...