Jeszcze...

Jeszcze

Płynę niebem

czesząc

obłokom grzywy

- jeszcze jedna noc

myślę

a potem świat

uprzejmie może nie istnieć

jak nie istnieje szept

na kartce zapisany.

 - Zostałeś sam

bo tak było powiedziane

i mijasz w stukocie upartym

a słowa rozbijają się

skorupkami zaprzeczeń.

A przecież chciałem

ciemnego smaku tęsknoty

słów które przeczytam

zanim porwą mnie

godziny niedomówień.

Zostanie tylko trawa

jak w wierszu Whitmana

którą wiatr głaskał będzie

dłonią niewidzialną

i ziarno piasku

gdzie budowałem

błękitem opętane światy…