iacta

     W pokoju unosił się czas. Było ciemno, tylko świeczka gdzieś tam filowała na parapecie - mętna latarnia w ciemności. Zapatrzyłem się w ciemność, która oddychała. Wdech, wydech, wdech i wydech i czarna miękkość unosi się i opada. Ciemność nic nie waży i czas nic nie waży. I nie waży oddech. I ja przestaję ważyć. A czas unosi się jak dym, a czas miękką sekundą biegnie przez wahadła zegarów. Lubię stare zegary. Ich serca dźwięczne i wystukiwane młoteczkiem godziny. I nie musiałem wcale zamykać oczu. I nie musiałem być. Był tylko stukot godziny i czas przelewający się przeze mnie. Obrazy, spojrzenia, gesty. Słowa mówione w pośpiechu i maczane w księżycu. Czy żyję jeszcze? Dokąd idę? Dokąd gna mnie ten prąd czasu? W przód, w tył? A może już teraz rozpuszczę się w nim, zanim szary świt obudzi mnie nad książką? Nie wiem, nie wiem tego. Czuję tylko leniwie krążącą krew i tętnienie w dłoniach. Jeszcze kieliszek z winem stoi czekając na ciepłą dłoń pieszczącą zimne szkło. Ale nie chcę dziś wina. Wolę patrzyć, jak słabe światło rzuca refleksy - okruchy światła w mrok. A czas unosi się, kłębi leniwie przelewając mnie z jednych wspomnień w drugie. Jestem i tu i tam. Taki mały dysonans w istnieniu. Takie małe faux pas w fizyce.  I znów patrze na Ciebie chwilą nieobjętą. I znów uśmiecham się do Twoich oczu pozwalając Ci mówić. I znów żal mi każdej kropli sekundy. Powiedz mi, czy ja Cię wymyśliłem? Czy Ty mnie wymyśliłaś?
- Nie wiem...
- Ja też nie wiem.
- Czy to ma znaczenie?
- Nie, nie ma. Chyba. Czemu przyszłaś?
- Nigdzie nie wychodziłam. Jestem w tobie. Masz mnie zawsze pod powieką. Nosisz mój dotyk we wnętrzu dłoni. Czujesz moje dłonie, kiedy wiatr wieje. Prawda?
- Tęsknię.
- Nie odpowiedziałeś.
- Nie muszę, skoro wiesz.
- A ty?
- A ja wiem, że gdzieś w środku...
- Nie kończ, proszę...
Poczułem jej włosy na policzku. Poczułem kroplę na dłoni. Ciepłą, parzącą. Nie wiem - jej, czy moją. Milczeliśmy w mroku, a czas kłębił nam się u stóp, jak wierny pies. Milczeliśmy grzechem niedokonań i strachem o słowa. Nie było "kiedyś", było "teraz". Zegary biły...