Smakuję ziemię

"Smakuję ziemię"

Zrozumiałem to zbyt późno
w niemym zaślepieniu długopis kreślił słowa

i nie czułem że oddycham będąc gdzieś daleko 

w głowie przelewały się obrazy ale wszystko

rozbijało się o ten ruch ręki po papierze

i brzegi warg nabrzmiałych szeptem

Zrozumiałem to zbyt późno w zapachu hotelu

gdzie ściany widziały niejedno czyli

pośpiech i sen nieswój i ziarnko piasku

że jestem tylko na chwilę w przelocie niewielkim

i przyjdą po mnie pachnący zabawą

dobrym papierosem kawą i ciepłem ciała i rzucą

bez żalu telefon na łóżko

nie czekając

Zrozumiałem to zbyt późno jak daleko

zaprowadziła mnie wiara i ufność – do niczego

stopy w piach i głowę w szum

i płacz w rozmowie z nieobecną

I wtedy zrozumiałem

że smakuję ziemię

jak smakuje się pocałunek

albo skórę w pieszczocie

na wieczne niespełnienie...