Kruche ścieżki nieba

*          *          *

Naprawdę nie wiem

czy odnajdę Cię w tym obcym

tłumie

pełnym rozmów i anielskich trąb na chwałę

świętości dalekiej od normalności

i normalności zbyt zimnej

jak dla nas

Nawykłem przecież do szeptu

na kruchych ścieżkach nieba

kiedy z głową w chmurach

szedłem przez łąkę

a gwiazdy uciekały

 spod spłoszonych nóg

Naprawdę nie wiem

czy odnajdę Cię w tym obcym

tłumie

Twoje włosy i dłonie i usta

i słowa zatopione 

we mnie

 na amen

Więc może teraz odnajdziemy się

na chwilę pod niewiadomą godziną

i bezimienną gwiazdą

bezpieczni w swej nieufności

zdani na milczenie

z dłonią w dłoni

 i warkoczem

niespokojnych oddechów...