Wigilia - pozytywnie

 
   Ktoś mi życzył refleksji. Cóż, niech będzie refleksja tego, a nie innego czasu. Tego, który znam, a nie tego, nad którym mam się zastanowić. Bo zastanawiać się nad chwilą, która jest szczęśliwa i zwieszać niemo głowę, toż to czysta perwersja.
   Już na zawsze święta Bożego Narodzenia będą kojarzyć mi się z zapachem mandarynek. Przenikliwy zapach dziecięcych lat, to właśnie one. Pamiętam jak dziś tamten dzień w szkole. Na kopalniach dzieci dostawały paczki, słodycze, jakieś czekolady i mandarynki właśnie. Mnie i mojego przyjaciela z ławki - Adama, ominęła ta mandarynkowa uczta. Nasi ojcowie nie pracowali w pobliskich kopalniach, więc rude złoto nie było dla nas. Klasa cała pachniała, klasowy kosz był przepełniony łupinami, a nam było przykro. Był rok 1981.
   Drugim elementem świąt są bombki. Horror, kiedy trzeba je było zawieszać, ale potem układało się pod drzewkiem i kręciło złotą, srebrną, albo kolorową kulą. Świat w bombkach był zupełnie inny. Chwytały w siebie światła choinki i oddawały innym bombkom, a mnie oczy robiły się złote. Magia. I to jest moja refleksja na najbliższe trzy wieczory.