Dmuchawcowa....

*               *                *

Wszystko od nowa

i tylko z lustra twarz zmęczona

i ręka trąca brodę

by poznać że ja, to ja

Ziemia paruje i ciało także

i ubywa mnie coraz więcej

zmęczony nocą, jak co noc wierszem

upadam kłamiąc, że uśmiech mam na skrzydłach

A przecież nic nie zostaje

tylko droga i wschód prosty

i ptasie wołanie i promień cierpliwy

co twarz oświetli na przywitanie

I jeszcze ból kolan kiedy klękam szepce,

że nie całkiem odszedłem do Ciebie

owiniętego w błękit i ciszę Konstruktora

zapominam modlitw układanych nocą

Bo wiem że jesteś patrząc na dmuchawce

które szklą się od rannej rosy

i na kobiet falujące włosy

i piersi strome moim pożądaniem

I to jest moja modlitwa zachwytu

moje milczenie zaklęte dla Ciebie

i nasza rozmowa bez słów na przyszłość

łza moja ciepła zgubiona w trawie…