Trawy...

 

               W innym życiu leżę w łóżku i śpię. Sny zalewają mnie obrazami, które rano zsyła. W innym życiu czuję ciało kobiety, której włosy pachną ranem i delikatnością, choć ona sama przypomina dzikie zwierzę, które czasami da się pogłaskać. W innym życiu nie ma mnie, bo nie żyję zostawiwszy kilka kartek ze słowem „przepraszam”.  W tym życiu stoję na łące i gaśnie mi puls wzniecony biegiem. Tak jest zawsze. To dobrze, wiesz? To znaczy, że mi jeszcze zależy, a słońce zalewa mnie blaskiem i widzę krajobraz, który chowam tylko dla siebie. Rosa drży i jest pełna światła, jakby na trawie leżał śnieg. Ale pachnie ziemią i trawą, a ptaki niecierpliwe zaczynają śpiewać kryjąc się w gałęziach drzew. W innym życiu budzę się i przeciągam, otrzepując się ze snu, jak pies z wody. Podchodzę nagi do okna patrząc na ulicę i słońce, które maluje nowy dzień. W innym życiu wyciągam rękę dotykając włosów kobiety rozsypanych na poduszce. Ten ruch jej nie spłoszy, a tylko ja będę wiedział ile w nim pieszczoty, erotycznego porozumienia i miłości. Schowam tę chwilę w sobie na cały dzień. W innym życiu kurz osiada na biurku, a długopisy schną ze starości. Nie nadszedł jeszcze ten moment, by wyrzucić wszystko. Jeszcze sądzą, ze jestem w dotyku przedmiotów i na dnie lustra. W tym życiu idę przez trawę i mam mokre buty. Powoli opada ze mnie zmęczenie i problemy, które stają się nieistotne krok za krokiem. Bo przecież świat był i trwał, a ja zamieniłem to wszystko na twarde krzesło i stos papierów i wyrozumiałość, której musiałem się długo uczyć razem z cierpliwością. Oddycham głęboko pierwszy raz od stuleci nic nie mówiąc, jak lubię. Mogę iść lub siąść na mokrej trawie. Mogę przymknąć oczy i słuchać budzącego się świata. Napełni mnie to radością, że wszystko trwa. Mogę też patrzyć, jak zmienia się światło i nie sprawdzać godziny, bo minuty nie są istotne w tej chwili. Teraz istotne są źdźbła trawy, które celują w niebo, jak iglice gotyckich katedr. Niewidoczna modlitwa unosi się nad nimi od zarania świata. Wolna od pragnień, kłamstw i chciwości. Wolna. W innym życiu siadam na łóżku obejmując głowę dłońmi, układając piętrowe plany i scenariusze. Budując słowa, których użyję, rozdzielając zawczasu uśmiech, który dam i ciszę, którą zachowam. Liczę czas i sprawdzam wiadomości. W innym życiu patrzę na sen kobiety, który jest tajemnicą. Sama będzie z niego wróżyła, kiedy będzie sama. Opieram głowę o futrynę drzwi i zaraz zanurzę się w ciszę domu idąc do kuchni. Napełnię zapachem kawy przestrzeń, która zacznie żyć. W innym życiu, w którym nie żyję, ciągle trwa zima i noc, w której nie zaskrzypiał  śnieg pod butami. Wszystkie słowa rozsypały się, a atomy rozbiegły. W tym życiu pójdę przez łąkę do drogi, która zaprowadzi mnie do piekarni. Buty wydadzą śmieszny dźwięk mokrego materiału, a spodnie będą sztywne od wilgoci i brudne na kolanach. Nie schowam aparatu, bo nie będzie mi się chciało ściągać plecaka. W oczach będę miał zieloność i spokój traw. Będę wracał pustymi jeszcze ulicami przedmieść. Będę wracał…