Zaklęcie

 Zaklęcie

A może nazwą mnie potem

sztukmistrzem

kuglarzem i oszustem

ale nie dbam o to

bo pamięć się rodzi, by sczeznąć w ludziach

tak jak rodzi się słońce,

by mogło umrzeć

Więc nie miej żalu

mieszkający w błękicie

(czyli tak naprawdę w moim oku)

o moją herezję pachnącą księżycem

i zamiast zdrowasiek

sypanie zaklęć

kiedy wszystko uśnie

Bo przecież kochasz

choć jesteś daleko

(są tacy co wierzą, że wcale Cię nie ma)

więc pozwól sypać proch w noc

i karmić się szeptem

na powitanie złego i dobrego

A potem niech będzie, co ma być

co przewidziałeś albo przeznaczyłeś

i będzie się złocił pień brzozy

kiedy słońce wstanie, a ja opuszczę dłonie

i sine od zaklęć wargi milczeniem będą

do następnej nocy…