Pokornie

 

*           *           *

 Więc zostań

mówił szybko Jean

(zginął potem z dziewczyną jadąc samochodem)

siedzieliśmy pijąc leniwą kawę

w tej małej knajpce na rogu

moja siostra cię lubi

będziesz pisał wieczorami,

a kiedy lato przyjdzie

zapomnisz o podróży

i o tym, w co chcesz wierzyć

I była jeszcze milcząca Maraike

z oczami napełnionymi niebem

i ustami jak wszystkie lubieżne grzechy

na środku tej uliczki, gdzie czas nieodmiennie

wystukiwał XIX wiek, a w oknach stały pelargonie

- Nie jedź, proszę, przecież ci dobrze i uśmiechasz się

popołudniami będziemy siedzieć w ogrodzie

i urodzę ci dzieci podobne do ciebie

jakby nie umiały napatrzeć się świata

A jednak zgrzeszyłem przeciwko

upalnym popołudniom Francji

i dolinom, gdzie warzą piwo

najlepsze na świecie

stało się i nieważne teraz,

czy los tak chciał w dawnej mowie gwiazd

czy wybrałem świadomie

tęskniąc

do miejsca, które nie jest ani złe ani dobre

ale moje.

I stoję w ciszy poranka nad pierwszym krokusem

a niebo przecinają smugi słońca i wiem teraz,

że nie ma życia bez tęsknoty

ani miejsca tak pustego, jak we mnie.

Żyję.